Σε μια ξεχασμένη βιβλιοθήκη… Ένα ποίημα που κάποτε είχες ακούσει

Όσο μπορείς… μην την εξευτελίζεις. Αφήνεις τις μέρες να περνούν και δεν σκέφτεσαι πως πάνε χαμένες. Δεν αναλογίζεσαι που ξόδεψες τις ώρες σου. Για ποιους ανθρώπους και για ποιους λόγους.

Κάπου κάποτε, σε μια ξεχασμένη βιβλιοθήκη, πέφτει καταλάθος στα χέρια σου ένα βιβλίο. Γνωστό σου φαίνεται και το όνομα που διαβάζεις απ’ έξω σίγουρα κάπου το έχεις ακούσει.

Πώς περασαν τα χρόνια; Διαβάζεις τις λέξεις και νιώθεις εκείνον τον γνώριμο κόμπο στο στομάχι. Βλέπεις μπροστά σου γραμμένα όλα εκείνα που χρόνια σου φωνάζει η συνείδησή σου.

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ.1, Ίκαρος