Δρακόσπιτα: Τα ελληνικά μηστηριώδη μνημεία
Λίγα πράγματα είναι γνωστά με σιγουριά για την προέλευση και σκοπιμότητα τους. ‘Ενα πέπλο μυστηρίου περικυκλώνει τα εντυπωσιακά μνημεία, τα οποία είναι μοναδικά στο είδος τους.
Τους αρχαιολόγους που πονοκεφάλιασαν μέχρι να βρουν μια θεωρία για την λειτουργικότητά τους και στοιχεία που να την υποστηρίζουν, αλλά και τους αρχιτέκτονες οι οποίοι μέχρι τις μέρες μας δεν έχουν ικανοποιητικές απαντήσεις για το πώς ήταν δυνατό, με χρήση της τεχνολογίας που υπήρχε διαθέσιμη στους κλασικούς και πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους, να χτιστούν τέτοιας φύσης οικοδομήματα
Για να φτιαχτούν έχει χρησιμοποιηθεί η εκφορική (όπως αποκαλείται σήμερα) μέθοδος.
Πράγμα που σημαίνει ότι συνήθως τετράγωνοι ή ορθογώνιοι και σχετικά λεπτοί λίθοι έχουν τοποθετηθεί ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς λάσπη ή κάποιο άλλο συνδετικό υλικό.
Συγκρατούνται μόνο από το βάρος τους και ακριβώς η ίδια τεχνική έχει ακολουθηθεί και για τα σκέπαστρά τους, η οποία απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις μαθηματικών και φυσικής για να αντέξει το ίδιο το βάρος της και να μην γκρεμιστεί παρασύροντας και το υπόλοιπο κτίσμα.
Το πιο γνωστό και επιβλητικό Δρακόσπιτο (μεταγενέστερη ονομασία που υιοθετήθηκε εξαιτίας του μεγέθους τους) είναι αυτό που δεσπόζει στην κορυφή του όρους Όχη, πάνω από την πόλη της Καρύστου, σε υψόμετρο σχεδόν 1400 μέτρων.
Οι λίθοι προέρχονται από την γύρω περιοχή, αλλά το πραγματικό μυστήριο είναι και το πώς μεταφέρθηκαν μα κυρίως το πώς ανέβηκαν και τοποθετήθηκαν εκεί σε ύψος δύο μέτρων, αφού μιλάμε για ογκόλιθους το βάρος των οποίων μπορεί να φτάσει ακόμα και τους 10 τόνους!
Οι διαστάσεις του κτίσματος είναι 12, Χ 7,7 μέτρα, με το πάχος των τοιχωμάτων να ξεπερνά το 1,5 μέτρο, γεγονός που σημαίνει ότι ο εσωτερικός χώρος έχει εμβαδόν κάτι περισσότερο από 50 τετραγωνικά μέτρα.
Από όλες τις λίθινες πλάκες που έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του εκείνη που εντυπωσιάζει πιο πολύ από όλες είναι αυτή η οριζόντια στην τύπου Π είσοδό του, που έχει μήκος τεσσάρων μέτρων, πλάτος δύο μέτρων και πάχος που φτάνει τα 30 εκατοστά.
Με κάποιον τρόπο τοποθετήθηκε εκεί, κανείς δεν ξέρει πώς, πριν από 2.500 χρόνια…
Πηγή: menhouse